Osteopatia

Medycyna osteopatyczna to metoda diagnozowania, leczenia i profilaktyki o 150-letniej tradycji. Jest nieinwazyjną, niefarmakologiczną metodą, opartą na terapii manualnej, której rozwój wspiera Światowa Organizacja Zdrowia (WHO). Jest metodą holistyczną, koncentrującą się na organizmie jako całości, nie tylko w aspekcie fizycznym, ale także umysłowym, duchowym i psychospołecznym. Dzięki wielowymiarowej diagnostyce i terapii, wspomaga procesy regeneracyjne, poprawia cyrkulację płynów i ruchomość tkankową, eliminuje napięcia i blokady na poziomie układowym.

Osteopatia zwierzęca wykorzystuje osiągnięcia medycyny osteopatycznej do diagnozowania, leczenia i poprawy jakości życia zwierząt. Oparta jest na zasadach stosowanych w terapii ludzi i podobnie bazuje na technikach manualnych. Stanowi naturalne dopełnienie opieki weterynaryjnej.

W osteopatii zwierzęcej stosuje się wiele technik w celu poprawy funkcji fizjologicznych i wspierania homeostazy. Pracuje się na strukturach szkieletowych, stawowych, mięśniowych, na związanych z nimi elementach naczyniowych, chłonnych i nerwowych, a także na narządach wewnętrznych.

W ciele zwierzęcia mogą być zapisane wszystkie przebyte choroby, urazy oraz skutki niewłaściwej diety czy stresu psychicznego. Osteopatia stymuluje naturalne procesy samoregulacji organizmu i dzięki temu wpływa na jakość życia zwierząt. Wspomaga efekty aktywności sportowej oraz procesy rehabilitacji i odzyskiwania dobrej kondycji. Terapia osteopatyczna może także wspierać leczenie różnych dolegliwości, takich jak: zwyrodnienia, urazy kręgosłupa, urazy stawów, urazy przyczepów i więzadeł, dysplazje, bóle i powikłania rozwojowe.

Osteopatia przynosi korzyści zwierzętom domowym, pracującym i gospodarskim, a najczęstszymi pacjentami osteopatów zwierzęcych są psy i konie. Często terapia osteopatyczna stosowana jest w przypadku zwierząt angażowanych do różnego rodzaju aktywności sportowych, jak wyścigi, jeździectwo czy agility.

ZASADY OSTEOPATII
1. Organizm człowieka czy zwierzęcia stanowi dynamiczną całość, a jego stan zdrowia zależy od funkcjonowania na wszystkich płaszczyznach: fizycznej, umysłowej i duchowej,
2. Organizm posiada naturalne mechanizmy autoregulacji i samoleczenia,
3. Struktura/forma i funkcje organizmu są ze sobą powiązane.